Shalini (21) uit India zet zich sinds 2010 in als jongerenactiviste voor Plan International. Mede daardoor kent ze haar rechten en kon ze haar eigen kindhuwelijk en dat van een tiental andere meisjes voorkomen. En dat is niet het enige. Want sinds Shalini jongerenactiviste is, heeft ze ervoor gezorgd dat 2.500 kinderen officieel bestaansrecht hebben gekregen. Ze regelde een geboortebewijs voor hen en gaf de kinderen daarmee een identiteit én toekomst.

Shalini gaf 2500 kinderen een identiteit

Wereldnieuws

Angel (15) woont met zijn familie in een klein huis op het platteland van Chimborazo in Ecuador. Als trouw lid van de boys’ club van Plan International bij hem in de buurt weet hij alles over seksuele en reproductieve rechten en anticonceptie. “In mijn community worden meisjes niet goed behandeld. Ze worden geïntimideerd, mishandeld en aangeraakt op plekken waar ze dat niet willen. En als meisjes zwanger raken, ontkennen jongens dat ze de vader zijn.” Angel vindt dat dit moet veranderen en sloot zich daarom aan bij de boys’ club. 

“Een vriendin van mij raakte zwanger toen ze pas veertien was. Ze stopte met school en moest trouwen met de jongen die haar zwanger had gemaakt, terwijl hij bijna twintig was. Ze werd gepest omdat anderen het haar schuld vonden dat ze zwanger was geraakt. In de boys’ club hebben we het over de gevaren van tienerzwangerschappen en over anticonceptie.” Angel neemt veel schoolvrienden mee, zodat ook zij seksuele voorlichting krijgen en ze samen voor verandering kunnen zorgen. En volgens Angel is het daarom belangrijk dat jongens hun school afmaken en verantwoordelijkheid nemen voor hun daden. “Laten we allemaal eerst een opleiding volgen voordat we nog meer kinderen op de wereld zetten.”

Boys’ club tegen tienerzwangerschappen 

Wereldnieuws

Veel leerlingen van scholen in het noorden van Laos kunnen niet iedere dag naar huis. De lange afstanden die ze moeten afleggen naar hun middelbare school maken dit onmogelijk. Sommige dorpen in het Pha Oudom-district zijn bovendien ontoegankelijk tijdens het regenseizoen of kunnen alleen te voet bereikt worden. Om toch naar school te kunnen, bouwden hun ouders hutten voor de kinderen. Maar deze hutten waren niet veilig en meisjes voelden zich er ‘s nachts vaak kwetsbaar. Plan International heeft daarom geholpen bij het bouwen van slaapzalen voor drie scholen. Ook zijn de ruimtes voorzien van beddengoed, ventilatoren, keukens, toiletten en is er water en elektriciteit. Er zijn aparte slaapzalen voor jongens en meisjes. ‘‘Het heeft mijn leven veranderd nu we een slaapzaal hebben. Het is een stuk beter vergeleken met het leven in een hut. Het is veel veiliger en we hebben meer ruimte om ons huiswerk te maken en te slapen,’’ vertelt Mai (19).

Meisjes veilig naar school in Laos 

Wereldnieuws

U Shwe Pyar (46) woont samen met zijn twee kinderen in een kleine community in Myanmar. De radio is voor hen van levensbelang. Die gebruiken ze namelijk voor weersvoorspellingen en updates over mogelijke stormen en overstromingen. “Ik kijk eerst naar de lucht”, legt U Shwe uit. “Als het donker en bewolkt wordt en ik denk dat er een storm op komst is, luister ik naar de radio.” Als er inderdaad een storm komt, staat hij voor een belangrijke beslissing: zijn gewassen beschermen óf oogsten. “Als ik te vroeg oogst, is de kwaliteit van mijn gewassen niet goed en verdien ik misschien minder geld. Maar als ik niet naar de radio luister en mijn gewassen onder water komen te staan, verlies ik alles.”

De radio: 
van levensbelang

Wereldnieuws

Omdat haar moeder het schoolgeld niet meer kon betalen, ging Jazeo (18) uit Uganda aan het werk in een bar in de stad. Ze was toen nog maar 14 jaar oud. “Eerst was ik blij, zo kon mijn zusje in ieder geval wél haar school afmaken. Maar al snel zei mijn baas dat ik alleen mocht werken als ik seks met hem had. Ik deed wat hij zei en legde me erbij neer, want het was de enige manier om te overleven.”Maar liefst één op de tien meisjes in Uganda krijgt te maken met seksuele uitbuiting. Vooral meisjes die in de horeca werken, zoals Jazeo, zijn het slachtoffer. Inmiddels gaat het beter met haar. “Ik heb een deel van het geld dat ik verdiende gebruikt voor het volgen van een cursus modeontwerpen.” Deze cursus bleek een reddingsboei. “Ik kreeg een nieuwe kans. Van mijn spaargeld kocht ik een naaimachine. Ik verdiende geld met mijn ontwerpen. Eindelijk kon ik stoppen met werken in de bar! Nu zie ik een stralende toekomst. Ik kan jurken maken, mensen kleden en zelfs andere meisjes trainen zodat zij ook voor zichzelf en hun familie kunnen zorgen en niet hoeven mee te maken wat ik heb doorstaan.”

Geen seks? Dan ook geen baan!

Wereldnieuws