Jaarmagazine Plan Nederland

Nu alles in werking is, zien we het resultaat: twee oogsten rijst per jaar in plaats van maar één. En een aantal gezinnen profiteert bovendien van visvangst. De boeren hebben zich verenigd in een coöperatie, die ook het onderhoud in de toekomst garandeert.’

Indrukwekkend

‘Mijn vrienden zeggen: het zal wel. Voor hen blijft het een ver-van-mijn-bed-show als ik over Sri Lanka vertel. Maar ik heb het met eigen ogen gezien! Dat is zo waardevol. En ja, de tropische lunch die ene keer was ook verrukkelijk. Op een geweldige plek. Er stond geen bordje ‘Restaurant’ ofzo, maar we lunchten aan het water, tussen de bomen. En het eten was overheerlijk. Een happy day.

“Ik heb het met eigen ogen gezien! Dat is zo waardevol”

Mieke Verploegen sponsort met haar gezin al twintig jaar kinderen via Plan. Ze was benieuwd naar wat er gebeurt met het geld dat zij geeft en schreef zich in voor de sponsorreis naar Sri Lanka. Onderweg hield ze een logboek bij.

‘Na een rit in een minibusje, vervolgen we onze weg over een zandpad. We worden steeds benieuwder wat deze dag voor ons in petto heeft. Even later zien we bij een huisje onder een grote mangoboom de stoeltjes al staan. Na een nacht muggen vangen, zijn wij klaar voor een bezoek aan twee waterprojecten. De dorpsleider en een aantal ‘wijze mannen’ heten ons welkom en steken van wal. Twee mannen houden de losse flipovervellen vast terwijl een wateringenieur het project uitlegt.’

Een megaoperatie

‘Door het grillige klimaat is er in dit deel van Sri Lanka soms een overschot aan water en dan weer een tekort. Op 29 plekken hebben de mensen hier in de loop van vijf jaar waterreservoirs gebouwd: ze hebben nieuwe meren gegraven of bestaande meren met dijken versterkt om water op te vangen voor de droge periodes. Een megaoperatie. Gecoördineerd door lokale ingenieurs heeft de bevolking dit eigenhandig gedaan, met in onze ogen primitieve middelen.

Als ik het goed heb begrepen, hebben ze ook nog 45.000 bomen geplant, zodat het ecosysteem beter werkt. Ik ben echt onder de indruk. Mijn buren kan ik nog motiveren om samen iets te organiseren. Maar mijn hele wijk? Hier lukt het de werkelijk ‘wijze mannen’ om de bewoners te motiveren om zo hard te werken, nota bene voor iets waarvan ze pas na vijf jaar de vruchten plukken!

We hoorden dat mensen hun huis zelfs speciaal hadden geschilderd voor onze komst. Overweldigend. De warmte en hartelijkheid van de mensen zullen me altijd bijblijven.”

Kimberly

In een dorpje verder woont Kimberly, het sponsorkind van Karin. En ook daar werden de bezoekers uit Nederland groots onthaald. “De directeur van Kimberly’s school heette ons welkom en we werden opnieuw getrakteerd op mooie optredens van de schoolkinderen. We hadden cadeautjes uit Nederland meegebracht, vooral schoolspulletjes. Die schoolspulletjes hebben we aan de schooldirecteur meegegeven. Kimberly was heel blij met haar boek uit Holland. Ze was reuze benieuwd naar ons leven in Nederland.”

Hechte gemeenschap

Terugkijkend op een bijzondere reis heeft Ben nu wel een goed beeld van de resultaten van het werk van Plan. “Plan-medewerker Rolfino vertelde dat 20 jaar geleden, toen Plan hier begon, het voor de gezinnen ieder voor zich was. Nu is er een hechte gemeenschap waar mensen voor elkaar klaar staan. We zagen ook het verschil met andere dorpen in de omgeving. De zwakkeren, de zieken, ouderen en kinderen zijn veel beter af in de dorpen van Kiara en Kimberly.”

“Kiara zag eruit als een prinsesje”

Ben van der Harst is al ruim 25 jaar sponsor van Plan en hij heeft al heel lang een bijzondere band met Honduras. Hij reist regelmatig af naar het land om mee te helpen met een Amerikaans-Hondurees tandartsenproject. Toen zijn sponsorkind 18 werd en werd uitgeschreven, belde hij Plan Nederland met de vraag of hij weer een kind uit Honduras kon gaan sponsoren. Hij en zijn dochter Karin, kersverse sponsor van de Hondurese Kimberly, hadden namelijk reisplannen...

Ben werd sponsor van Kiara. Het meisje komt uit Honduras en woont in dezelfde regio als Kimberly. Een bezoek aan de twee meisjes was dan ook goed te combineren met de reis van Ben en Karin. Vader en dochter zijn vaker samen op reis geweest. “We zijn dus wel aan elkaar gewaagd ” , vertelt Ben. “Maar het blijft toch heel bijzonder om met je dochter te reizen.”

Veiligheidsbriefing

Voor hun vertrek naar Honduras kregen Ben, Karin en hun reisgenoten een veiligheidsbriefing van Plan. Ben: “Ik ken Honduras van mijn eerdere reizen, maar soms ben je je toch niet voldoende bewust van de gevaren. Zo komt kidnapping in Honduras nog steeds voor. Belangrijk om te weten en om voorzorgsmaatregelen te treffen. We kregen een tasje mee met een kompas, een fluitje, een mobiele telefoon, verband en nog meer. Heel attent.”

Als koningen

Aan het bezoek aan sponsorkinderen Kiara en Kimberly houdt Ben een dubbel gevoel over. “Kiara zag eruit als een prinsesje, met een roze jurkje en een beetje lippenstift op. Zij ontroerde me enorm. We werden als koningen onthaald en dat was wel een beetje ongemakkelijk. Het hele dorp was uitgelopen en de kinderen in het dorp vormden een erehaag.

Stralen

Jane is veertien en de oudste thuis. Ze heeft twee zusjes en twee broertjes. Haar moeder Mary was weduwe, maar is inmiddels hertrouwd. Toen we hen voor het eerst ontmoetten, zag Mary er terneergeslagen uit. Misschien rouwde ze nog om de vader van Jane. Gelukkig zien we haar bij de laatste bezoeken helemaal stralen. Hun huis is nog even klein en de wc is een gat in de grond, maar Mary houdt het gezin overeind met groenteteelt, het ‘managen’ van de koeien en nu de geiten, die ze Jesse en Noah hebben gedoopt. En Jane gaat nog steeds naar school. Dat geeft ons een goed gevoel.”

Twee geiten, een schooluniform en zwarte schoenen van Bata

Als je Francien van de Moosdijk en Arnold Mauer belt en vraagt waar ze zijn, is de kans groot dat ze antwoorden: ‘In Kenia’. Sinds 1995 sponsoren ze via Plan kinderen in Kenia. En dat voerde hen de afgelopen dertien jaar jaarlijks naar het Oost-Afrikaanse land, op bezoek bij sponsorkind Jane (14). Afgelopen winter waren ze er weer.

Het begon allemaal in 2000, vertelt Francien van de Moosdijk. “Toen Plan negatief in de publiciteit kwam, zeiden Arnold en ik tegen elkaar: of we stoppen ermee of we gaan zelf kijken. Het werd het laatste. Een geweldige ervaring! De ontvangst door de medewerkers van Plan in Kenia, ook de vrijwilligers, was overweldigend. Wat zij allemaal deden voor de kinderen! Ik zag hoe ze de sponsorpost op een brommertje over enorme afstanden naar de kinderen brachten. Zo ging dat met onze brieven dus ook. En nog belangrijker: bij de projecten die we bezochten, hoorden we uit de mond van de mensen zelf dat Plan hen ontzettend vooruithelpt. Toen waren we om en zijn zelf ook vrijwilliger geworden.”

Twee geiten

“Jane en haar famile zijn belangrijk voor ons. We willen echt iets voor ze doen en een beetje voor ze zorgen. Dus net als altijd begon ons laatste bezoek met het het inslaan van levensmiddelen voor de komende maanden; en natuurlijk lollies, koekjes en juice om te trakteren. Bij Bata kochten we zwarte schoenen voor Jane en we gingen langs bij de kleermaker om een schooluniform voor haar te bestellen. Bonface van Plan stuurde iemand met de motortaxi naar de markt om twee geiten voor Janes familie uit te zoeken. Daar hebben ze tenminste echt iets aan.”

Plan werkt in Bangladesh, Cambodja, China, de Filipijnen, India, Indonesië, Laos, Myanmar, Nepal, Pakistan, Sri Lanka, Timor Leste, Thailand en Vietnam.

Azië

Plan werkt in de Dominicaanse Republiek, El Salvador, Guatemala, Haïti, Honduras, Nicaragua, Bolivia, Brazilië, Colombia, Ecuador, Paraguay en Peru.

Latijns-Amerika

Plan werkt in Benin, Burkina Faso, Ghana, Guinée, Guinée-Bissau, Kameroen, Liberia, Mali, Niger, Senegal, Sierra Leone, Togo, Egypte, Ethiopië, Kenia, Malawi, Mozambique, Rwanda, Sudan, Zuid-Sudan, Tanzania, Uganda, Zambia en Zimbabwe.

Afrika