Taposi Roy doet veel goed met karate
Het leven van Taposi Roy (20) uit Bangladesh veranderde voorgoed toen ze twee jaar geleden haar eerste karateles volgde, samen met 40 andere Bengalese meisjes. Karate hielp haar zich weerbaarder en sterker te voelen. Na een karatetraining voor gevorderden werd ze uitverkozen als beste leerling. Haar hele dorp is trots. Taposi Roy geeft nu als vrijwilliger karateles op scholen en laat zien dat karate veel goeds teweeg kan brengen, vooral voor meisjes. Taposi Roy: “Ze kunnen met karate ervaren dat ze in sommige dingen beter zijn dan jongens.”
Irlane bepleit te rechten van meisjes bij de VN
Irlane (16) uit Brazilië wil iets doen aan de problemen van meisjes in haar land. Samen met Plan zet zij zich in als voorvechtster van de rechten van meisjes. In september reisde ze naar New York om er tijdens de VN-top op over de Sustainable Development Goals (SDG’s) voor te pleiten dat regeringsleiders de rechten van meisjes hoog op de ontwikkelingsagenda zetten. De SDG’s zijn de opvolgers van de Millenniumdoelen en bepalen tot 2030 de internationale ontwikkelingsagenda voor armoedebestrijding, gelijkheid en duurzame ontwikkeling.
Yulisa heeft genoeg van mooie woorden
Yulisa (16) uit de Dominicaanse Republiek was als Plan-jongerengedelegeerde in New York voor de 59e Convention on the Status of Women, de internationale conferentie van de Verenigde Naties over de situatie van meisjes en vrouwen wereldwijd. Ze vindt dat de stem van meisjes en vrouwen moet worden gehoord en dat meisjes de kans moeten krijgen om hun rechten te claimen.
Yulisa: “Het maakt me heel boos als mensen met de macht om veranderingen te bewerkstelligen dat niet doen en alles bij het oude laten. Ik hoop dat het na deze conferentie niet alleen blijft bij mooie woorden en nieuwe conferenties en meer paneldiscussies. Ik hoop dat er werkelijk actie wordt ondernomen en dat die actie ook doordringt tot de Dominicaanse Republiek. We kunnen de wereld alleen veranderen als we bij de basis beginnen, lokaal, in onze dorpen. Ik wil eraan bijdragen dat de mentaliteit verandert van mensen die meisjes en vrouwen zien als rechteloze subjecten. Die niet geloven dat wij in staat zijn leiding te geven of een belangrijke functie te bekleden, alleen omdat we meisjes en vrouwen zijn.”
Melody’s strijd
Melody woont met haar ouders en jongere broertje in een buitenwijk van de Zimbabwaanse hoofdstad Harare, waar een op de vier meisjes moeder wordt voor ze 19 is. Op school wordt geen seksuele voorlichting gegeven en praten over seks, voorbehoedsmiddelen of voortplanting is taboe. Melody had daar genoeg van en sloot zich aan bij een jongerengroep van Plan, die leeftijdsgenoten vertelt over hun rechten en hoe meisjes zwangerschap of besmetting met een SOA kunnen voorkomen. De jongeren gebruiken dans, zang, theater, video’s en hun tomeloze energie om hun vrienden, ouders en leerkrachten te overtuigen, taboes te doorbreken en het voor meisjes mogelijk te maken ‘nee’ te zeggen. Bij het project zijn ruim 1.500 jongeren meisjes en jongens betrokken en 100 leerkrachten, ouders en gemeenschapsleiders.
Merlody: “Veel van mijn vriendinnen zijn gestopt met school omdat ze zwanger waren. Daarom zit ik bij dit project van Plan. Ik wil vechten voor ons recht om zelf beslissingen te nemen, over ons lichaam en over onze toekomst.”
Yuma zet zich in als agent of change
Yuma (15) ervaart dagelijks dat het vaak moeilijk is om een meisje te zijn in Nicaragua. Meisjes worden gediscrimineerd en geweld tegen hen komt veel voor, vooral door jeugdbendes. Yuma heeft het allemaal van dichtbij gezien: pesten, mishandeling, mensen die gewond waren... Toen Plan het Girl Power-programma in haar dorp startte, besloot Yuma dat ze wilde helpen om de manier van denken over geweld te veranderen. Ze werd na een training van Plan agent of change en steunt slachtoffers van geweld zo goed ze kan. Yuma: “Natuurlijk kan ik de oorzaak van problemen lang niet altijd oplossen, maar ik krijg hulp van mijn vrienden, van docenten en van de mensen van Plan. Samen kunnen we beter helpen en dat is het belangrijkste.”
Jeneba blijft zich verzetten
Jeneba (16) groeide op bij haar grootmoeder Ramatou in Moyamba, nadat haar ouders op de vlucht waren geslagen voor het oorlogsgeweld in Sierra Leone. Haar grootmoeder wil dat Jeneba zich aansluit bij de Bundu society, een religieuze groepering met traditionele opvattingen over het huwelijk en meisjesbesnijdenis. Maar Jeneba wil nog niet trouwen en blijft zich ook openlijk tegen besnijdenis verzetten. Met steun van Plan helpt ze ook andere meisjes op te komen voor hun rechten.
Martha vecht voor de rechten van meisjes
Martha (16) uit Sierra Leone liep weg van huis om haar gewelddadige vader te ontvluchtten en belandde in de prostitutie. Ze kreeg twee kinderen en werd keer op keer op straat gezet. Nu woont ze bij haar leraar, die betaalt voor haar opleiding. Martha vecht in het kader van Plan’s Girl Power-programma voor de rechten van meisjes en het belang van onderwijs. Onder andere door het maken van films helpt zij mensen bewust te worden van de situatie van meisjes als zijzelf en de noodzaak geweld tegen meisjes aan te pakken.
Urmila vecht tegen het kamalari-systeem in Nepal
Urmila (21) uit Nepal was zes toen ze door haar ouders werd weggegeven aan een rijke familie bij wie ze schulden hadden. Urmila werd een kamalari (huisslavin), net als duizenden andere meisjes in Nepal. Ze werkte van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat in het huishouden van haar ‘meester’, zonder daarmee ooit een cent te verdienen.
Urmila wist te ontsnappen en is nu voorzitter van het Kamalari Meisjes Forum, een initiatief dat Plan steunt. Ze bevrijdt meisjes uit het kamalari-systeem en steunt voormalige kamalari’s met school en een beroepsopleiding, zodat ze zelf geld verdienen voor hun levensonderhoud. Sinds de start van Plan’s kamalari-project zijn 2.550 meisjes bevrijd en ondersteund met een opleiding en werk. Urmila’s strijd is niet voor niets geweest: in augustus 2013 zegde de Nepalese overheid toe werk te gaan maken van het uitbannen van het kamalari-systeem.
Urmila vecht tegen het kamalari-systeem in Nepal
Urmila (21) uit Nepal was zes toen ze door haar ouders werd weggegeven aan een rijke familie bij wie ze schulden hadden. Urmila werd een kamalari (huisslavin), net als duizenden andere meisjes in Nepal. Ze werkte van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat in het huishouden van haar ‘meester’, zonder daarmee ooit een cent te verdienen.
Urmila wist te ontsnappen en is nu voorzitter van het Kamalari Meisjes Forum, een initiatief dat Plan steunt. Ze bevrijdt meisjes uit het kamalari-systeem en steunt voormalige kamalari’s met school en een beroepsopleiding, zodat ze zelf geld verdienen voor hun levensonderhoud. Sinds de start van Plan’s kamalari-project zijn 2.550 meisjes bevrijd en ondersteund met een opleiding en werk. Urmila’s strijd is niet voor niets geweest: in augustus 2013 zegde de Nepalese overheid toe werk te gaan maken van het uitbannen van het kamalari-systeem.
Overal waar Plan werkt bevrijden moedige meisjes zich uit het verstikkende keurslijf van cultuur en traditie, dat in grote delen van de wereld nog altijd bepaalt dat meisjes minder waard zijn dan jongens. Deze power girls grijpen met beide handen de kansen aan die Plan hen geeft en vechten terug. Voor een rechtvaardig leven, voor henzelf en voor andere meisjes.
Power girls
